Noordzee-Kanaal-Biskaje (2)

Op 13 september gaan we de Noordzee op met weinig wind. Het blijft zo. Vaak een zonnetje, af en toe motregentje en we hebben het doorgaans wel bezeild. Het weer noopt ons tot rust. We varen langzaam, maar we varen maar zeker. Maat Peter heeft een mooie camera en is gek op wolken luchten. Hij kan zijn lol op de komende dagen.

“Korinso 2, Korinso 2, this is sailing yacht Ya, over!” Ik kan blijven oproepen, maar geen sjoeche aan de andere kant van de lijn. De Korinso is afgebogen de Westerschelde uit en vaart nu op ramkoers. Nog een mijl. “Korinso 2, this is sailing yacht Ya, you are on a collision course. What is your intention?” Hij vaart 12 knopen. Nog een halve mijl. “Korinso 2, Korinso 2, this is sailing yacht Ya, to avoid a collision we will alter direction to starboard, to 315 degrees. Retain your course and speed.” Pfff, dat was effe knijpen. De stuurman had zeker een zware stoelgang.

Na een week liggen we bij Cap Griz Nez voor anker, zonder wind en met een dikke stroom tegen. Dan wordt 7-8 Beaufort voorspeld voor de dag erop. Zodra het waait gaan wij naar Dover. De stroom staat er dwars bij het aanlopen van de haven, dus ik zeg maat Peter dat hij op midden op de zeewering af moet sturen. “Echt waar?” – “Ja, doe maar.” Wij komen, met over de steven die enorme muur, onder een hoek van 30 graden op de koerslijn op het havenhoofd af. Hij ziet voor het eerst goed wat een flinke dwarsstroom doet en hij is er nog verbaasd over.

Een dag later varen we Dover uit en langs de hogerwal, met 6 Beaufort halverwind. Als een speer. Tegen de voorspelling in, neemt de wind toe. We sturen op de hand. De Ya loopt harder. 27 knopen wind, 28 knopen. We varen nu 7,3 knoop, op de rompsnelheid. De wind wordt 29 knoop… we tikken de 30 aan. Dan zelfs 31 knoop. We lopen bij vlagen bijna 8 knoop over het water, dikke pret. 

We zijn een dag op het Kanaal en het wordt weer rustig en stil weer. Zelfs was het eens blak in de nacht. Een zeldzaamheid, het Kanaal zo glad, het water lijkt wel olie. ’s Nachts zien we met de droge oostenwind een overvolle sterrenhemel. Maat Peter pikt een ster en stuurt erachteraan.

We zeilen voortdurend in licht weer. Dat blijft het mooiste en meest uitdagende dat er is. Met hoogte maak je wat wind. Je zet de gennaker op ruimere koersen en hup de Ya springt vooruit. En ondertussen wil je ook slim navigeren met de voorspellingen, zodat je tijdig op de plek bent waar dan de wind het beste is. Dat gaat vaak goed. Maar net toen we het Kanaal overstaken naar de Franse kant, bleek de voorspelling compleet veranderd. We zijn halverwege terug gaan. Dat doet zeer, want mede door de stroom verlies je zomaar 15 moeilijk verdiende mijlen.

Zo eindigen we na een week in Treboul-Douarnenez, voor ons de meest ideale positie voor een oversteek. Twee mooie stadjes, we hadden er graag wat langer gebleven, maar het geluk van het weer is aan onze zijde en er is 5 dagen rustig weer voorspeld. De beroemde –of beruchte- Golf van Biskaje over! <wordt vervolgd>